Στὴ χώρα των Γαδαρηνῶν

    Μόλις ἔφτασε ὁ Κύριος στὴ χώρα των Γαδαρηνῶν, Τὸν συνάντησε κάποιος ἄνθρωπος ποὺ εἶχε κυριευθεῖ ἀπὸ πολλὰ δαιμόνια ἐπὶ πολλὰ χρόνια καὶ εἶχε καταντήσει θηρίο ἀνήμερο. Δὲν φοροῦσε ροῦχα, δὲν ἔμενε σὲ σπίτι, τριγυρνοῦσε στὰ μνήματα. Καὶ ἐπειδὴ τὰ δαιμόνια τὸν ἔφερναν σὲ κατάσταση ἀγριότητας, τὸν ἔδεναν οἱ ἄνθρωποι μὲ ἁλυσίδες βαριὲς νὰ μὴν κάνει κανένα κακό. Ἀλλὰ αὐτὸς τὶς ἔσπαζε καὶ ἐξαγριωμένος σερνόταν βίαια ἀπὸ τοὺς δαίμονες στὶς ἐρημιές. 

 

    Αὐτὸ τὸ «ἀγρίμι» λοιπὸν ποὺ τρομοκρατοῦσε τὸν κόσμο, τώρα τρομοκρατήθηκε καθὼς ἀντίκρισε τὸν Κύριο, κι ἀπὸ τὸ φόβο του ἔβγαλε δυνατὴ κραυγή. Κι ἀφοῦ ἔπεσε μπροστὰ στὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ, φώναξε δυνατά: —Ποιά σχέση ὑπάρχει ἀνάμεσα σὲ μένα καὶ σὲ σένα, Ἰησοῦ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; Σὲ παρακαλῶ, μὴ μὲ βασανίσεις καὶ μὲ κλείσεις ἀπὸ τώρα στὰ σκοτάδια τοῦ Ἅδη. —Ποιό εἶναι τὸ ὄνομά σου; Τὸν ρώτησε ὁ Κύριος. —Λεγεών, ἀπάντησε, δηλαδὴ ταξιαρχία. Διότι εἶχε μέσα του χιλιάδες δαιμόνια. Τότε τὰ δαιμόνια αὐτὰ ἄρχισαν νὰ παρακαλοῦν καὶ πάλι τὸν Κύριο νὰ μὴν τοὺς στείλει στὰ τρίσβαθα τοῦ Ἅδη. Ἀλλὰ καθὼς ὑπῆρχε ἐκεῖ κοντὰ στὸ βουνὸ ἕνα κοπάδι ἀπὸ πολλοὺς χοίρους ποὺ ἔβοσκαν, Τὸν παρακαλοῦσαν νὰ τοὺς ἐπιτρέψει νὰ μποῦν στὰ ζῶα αὐτά. Ὁ Κύριος τοὺς τὸ ἐπέτρεψε, τὸ θέμα ἦταν φρικτό: μόλις τὰ δαιμόνια βγῆκαν ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο καὶ μπῆκαν στοὺς χοίρους, τὸ κοπάδι ὅρμησε μὲ ἀσυγκράτητη μανία πρὸς τὸ γκρεμό. Τὰ ζῶα μὲ ὁρμὴ ἔπεσαν ἀπὸ ψηλὰ κάτω στὴ λίμνη καὶ πνίγηκαν ὅλα. 

 

    Μέσα ἀπὸ τὸ ἐκπληκτικὸ αὐτὸ θαῦμα μπορεῖ νὰ δεῖ κανεὶς σὲ ποιά κατάσταση ὁδηγεῖ ὁ διάβολος κάθε ἄνθρωπο ποὺ κυριεύει. Τὰ ἀκάθαρτα πνεύματα ὅταν εἰσέρχονται στὸν ἄνθρωπο, τοῦ σαλεύουν τὸ νοῦ καὶ τὴν ψυχή, τὸν ἀπογυμνώνουν ἀπ’ τη χάρη τοῦ Θεοῦ. Τὸν καθιστοῦν ἀκυβέρνητο, κτηνώδη καὶ δαιμονιώδη. Τὸν ἀπομονώνουν ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους. Τὸν ὁδηγοῦν στοὺς τόπους τῆς φρίκης καὶ τοῦ θανάτου. Διότι οἱ δαίμονες, ἐπειδὴ μισοῦν τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο, αἰσθάνονται μεγάλη ἡδονὴ νὰ ταλαιπωροῦν τα ὄντα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τὰ ὁδηγοῦν στὸ θάνατο. Τὸ καταχθόνιο αὐτὸ ἔργο τους τὸ ἐπιτελοῦν ὄχι μόνο στοὺς δαιμονισμένους ἀλλὰ σὲ κάθε ἄνθρωπο. Ἐνῷ ὅμως ὅλοι μας ξέρουμε πόσο μεγάλο κακὸ προξενοῦν στὸν ἄνθρωπο καὶ μὲ πόσο φοβερὴ πανουργία μας πολεμοῦν, πῶς κάποιες φορὲς γινόμαστε θύματα τῶν πονηρῶν δαιμόνων καὶ τοῦ ἀρχηγοῦ τους διαβόλου, τοῦ ἀοράτου ἐχθροῦ μας; Πῶς δελεαζόμαστε ἀπὸ τὶς ὑποσχέσεις του, πῶς παρασυρόμαστε καὶ γινόμαστε σκλάβοι στὰ πάθη καὶ στὴν ἐξουσία του; Ἂς προσέξουμε πολύ, διότι κινδυνεύουμε. Μὴ δίνουμε δικαιώματα στὸν διάβολο, θὰ μᾶς καταστρέψει χωρὶς νὰ τὸ πάρουμε εἴδηση. Θὰ μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν αἰώνια ἀπώλεια. 

 

    Μετὰ τὸ θαῦμα ἄλλαξαν πλέον ὅλα. Τὸ μανιασμένο «ἀγρίμι» ἔγινε ταπεινὸς μαθητὴς τοῦ Κυρίου. Τρομοκρατημένοι οἱ χοιροβοσκοὶ ἔτρεξαν στὴν πόλη καὶ ἀνήγγειλαν τὸ φοβερὸ γεγονός. Κι ἄρχισαν οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς νὰ βγαίνουν ἔκπληκτοι νὰ δοῦν τί ἔγινε. Μόλις ὅμως ἀντίκρισαν τὸν πρώην δαιμονισμένο νὰ κάθεται ἤρεμα δίπλα στὸν Κύριο ντυμένο καὶ μυαλωμένο, φοβήθηκαν. Καὶ ὅλοι μὲ μία φωνή, ἀντὶ νὰ ζητήσουν ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ μείνει κοντά τους, Τὸν παρακάλεσαν νὰ φύγει ἀπὸ τὸν τόπο τους· ἐπειδὴ κυριεύθηκαν ἀπὸ τρόμο, ἐπειδὴ φοβήθηκαν μὴν τιμωρηθοῦν κι αὐτοὶ γιὰ τὶς ἀνομίες τους, διότι τὸ χοιρεμπόριο τότε ἦταν παράνομο. Καὶ ὁ Κύριος ἔφυγε ἀπὸ κοντά τους. Ἀντίθετα ὁ ἄνθρωπος ποὺ θεραπεύτηκε Τὸν παρακαλοῦσε νὰ μένει μαζί του. Ὁ Χριστὸς ὅμως τοῦ εἶπε: Γύρισε στὸ σπίτι σου γιὰ νὰ διηγεῖσαι τὶς εὐεργεσίες ποὺ σοῦ ἔκανε ὁ Θεός. 

 

    Κι ἐκεῖνος ἔγινε μὲ τὸ λόγο του καὶ μὲ τὴ ζωή του μάρτυρας τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου. Ἔγινε ἕνα φωτεινὸ παράδειγμα στὸν τόπο του, ὁ πρώην δαιμονισμένος ἔγινε φορέας τῆς χάριτος τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸς ποὺ ἀπέφευγε κάθε ἀνθρώπινη κοινωνία ἔγινε κήρυκας τῆς δυνάμεως τοῦ Κυρίου. 

 

    Ὅλα αὐτὰ τί μαρτυροῦν; Ὅτι ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους βρίσκονται κάτω ἀπὸ τὸν ἔλεγχο καὶ τὴν ἐξουσία τοῦ Κυρίου. Καὶ ὅτι ὁ Χριστὸς μᾶς εἶναι ὁ παντοδύναμος ἐξουσιαστὴς τῶν πάντων. Μπροστά του τρέμουν οἱ δαίμονες, ἐξαφανίζονται. 

 

    Σ’ αὐτὴ λοιπὸν τὴ δαιμονοκρατούμενη ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε, ὅπου πολλοὶ ἄνθρωποι παραμορφώνονται παρασυρμένοι ἀπὸ τὴν ἁρπακτικὴ μανία τοῦ διαβόλου, ἐμεῖς οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ δὲν πρέπει νὰ φοβόμαστε, νὰ ἀγωνιοῦμε. Στὰ χέρια τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἱστορία τοῦ κόσμου καὶ ἡ δική μας. Αὐτὸς κυβερνᾶ τὰ σύμπαντα, στὰ χέρια του εἶναι ἡ ζωή μας. Ὁ διάβολος δὲν ἔχει καμία ἐξουσία ἐπάνω μας, ἐὰν ἐμεῖς δὲν τοῦ τὴ δώσουμε μὲ τὴν συγκατάθεσή μας. Ἂς ἐμπιστευόμαστε λοιπὸν τὴ ζωή μας στὸν βασιλέα τῆς κτίσεως Κύριο Ἰησοῦ, ζῶντας μέσα στὴ χάρη τῶν ἱερῶν Μυστηρίων, γιὰ νὰ ἀσφαλιζόμαστε κάτω ἀπὸ τὴν κραταιὰ ἐξουσία του καὶ νὰ πλημμυρίζουμε ἀπὸ τὸ φῶς του. 

 

Πηγή: xfd.gr