Κυριακάτικο κήρυγμα Πεντηκοστῆς

    Πεντηκοστὴ σήμερα, πλήρωμα καὶ ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στοὺς ἁγίους Ἀποστόλους ἀλλὰ καὶ σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἐκκλησία, ἐκπλήρωση τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅτι δὲν θὰ ἐγκαταλείψει μὲ τὴν Ἀνάληψή Του τὸν κόσμο, ἀλλὰ θὰ στείλει τὸν Παράκλητο, γιὰ νὰ κατευθύνει ὅλους μας καὶ νὰ συγκροτεῖ, μὲ τὴν ἐνοποιητική του δύναμη, ὁλόκληρο τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. 

 

    Ἡ περικοπὴ ποὺ διαβάζουμε κατὰ τὴ σημερινὴ Θεία Λειτουργία εἶναι χαρακτηριστικὴ καὶ μᾶς μεταφέρει τόσο τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ, ὅσο καὶ τὶς ἀντιδράσεις τῶν φαρισαίων, προσφέροντας σὲ ὅλους ἐμᾶς σήμερα τὸ ἔναυσμα γιὰ νὰ κάνουμε κάποιες σημαντικὲς σκέψεις. 

 

    Μέσα στὸ πλῆθος ποὺ εἶχε μαζευτεῖ γιὰ τὴ γιορτή της σκηνοπηγίας, τὴν ὁποία γιόρταζαν οἱ Ἑβραῖοι πενῆντα μέρες μετὰ τὸ Πάσχα, στάθηκε ὁ Ἰησοῦς καὶ μὲ δυνατὴ φωνὴ εἶπε: 

 

    "Ὅποιος διψᾶ, ἂς ἔλθει σὲ ἐμένα νὰ πιεῖ, γιατί ὅπως λέει ἡ Γραφή, ἐκεῖνος ποὺ πιστεύει σὲ ἐμένα θὰ ἀναβλύσει ἀπὸ μέσα τοῦ ποταμοὺς ὕδατος ζῶντος". 

 

    Ὁ Ἰωάννης μας ἐξηγεῖ ὅτι μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ὁ Χριστὸς ἐννοοῦσε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὸ ὁποῖο ἐπρόκειτο νὰ λάβουν ὅσοι Τὸν εἶχαν πιστέψει, γιατί ἀκόμα δὲν ὑπῆρχε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους, μιᾶς ποὺ ὁ Ἰησοῦς δὲν εἶχε ἀκόμα δοξαστεῖ, μὲ τὴν Ἀνάσταση καὶ τὴν Ἀνάληψή Του στοὺς Οὐρανούς. 

 

    Ὅπως πάντα, ἔτσι καὶ σὲ ἐκείνη τὴν περίσταση διχάστηκε τὸ πλῆθος, καὶ ἄλλοι ἔλεγαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι προφήτης, ἐνῷ ἄλλοι Τὸν ἀμφισβητοῦσαν. Κάποιοι πάλι, ἀπεσταλμένοι ἀπὸ τοὺς Φαρισαίους, βρισκόντουσαν ἐκεῖ μὲ σκοπὸ νὰ συλλάβουν τὸν Ἰησοῦ, ὅμως τελικὰ δὲν τὸ ἀποτόλμησαν, θαυμάζοντας τὰ λεγόμενά Του. 

 

    Οἱ φαρισαῖοι ἀγανακτοῦν, λέγοντας "μήπως κι ἐσεῖς πλανηθήκατε; εἴδατε κανένα ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες ἢ ἀπὸ τοὺς φαρισαίους νὰ ἔχει πιστέψει σὲ αὐτόν; ἀλλὰ ὁ ὄχλος ὁ καταραμένος τὸν πιστεύει, ποὺ δὲν γνωρίζει τὸ νόμο". 

 

    Τέλος, στὸ ἐπιχείρημα τοῦ νομομαθοὺς Νικοδήμου, ποὺ εἶχε γνωρίσει τὸν Χριστὸ καὶ εἶχε συνομιλήσει μαζί Του, ὅτι ὁ νόμος δὲν κρίνει κανένα ἂν προηγουμένως δὲν τὸν ἀκούσει, ἀπαντοῦν ὑπεροπτικὰ ὅτι ἐφόσον ὁ Ἰησοῦς προέρχεται ἀπὸ τὴ Γαλιλαία, δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι προφήτης. 

 

    Ἡ πρώτη σκέψη ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὴ σημερινὴ διήγηση τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι ὅτι ὁ Χριστὸς ἀποτελεῖ τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς, τοῦ ζῶντος ὕδατος, ποὺ ξεδιψᾶ κάθε ἄνθρωπο ποὺ πιστεύει στὸν Ἰησοῦ Χριστό. Τὸ εἶπε στὴ Σαμαρείτιδα, μᾶς καλεῖ καὶ σήμερα νὰ ἔρθουμε κοντά Του καὶ νὰ γίνουμε δοχεῖα τῆς ζωοποιοῦ καὶ ἁγιαστικῆς δύναμης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 

 

    Γιατί ἔχει τὴν δύναμη, ὅπως ἀκριβῶς ἔγινε μὲ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους, ποὺ ἀπὸ φοβισμένους μαθητές τους μεταμόρφωσε σὲ μιὰ στιγμὴ σὲ διάπυρους κήρυκες καὶ διδασκάλους, νὰ φωτίσει τὴν ὕπαρξή μας, νὰ ἁγιάσει τὴ ζωή μας, νὰ μᾶς προσφέρει τὴν βεβαιότητα τῆς Ἀναστάσεως καὶ τῆς σωτηρίας. 

 

    Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὸ ὁποῖο ἔστειλε ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο, εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ἐνεργεῖ τὴν ἑνότητα στὴν Ἐκκλησία, εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ἐπιτελεῖ τὰ Μυστήρια, ποὺ κατευθύνει τοὺς πνευματικούς μας πατέρες καὶ μᾶς προφυλάσσει ἀπὸ τὶς παγίδες τοῦ νοητοῦ ἐχθροῦ. 

 

    Χωρὶς τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος οἱ Ἀπόστολοι δὲν θὰ τολμοῦσαν νὰ βγοῦν ἀπὸ τὸ ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ, οὔτε νὰ κηρύξουν μὲ παρρησία στὸν κόσμο τὰ ὅσα ἔζησαν. 

 

    Χωρὶς τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, οἱ Μάρτυρες δὲν θὰ παρέμεναν ἀκλόνητοι στὴν πίστη καὶ θὰ ὑπέκυπταν στὶς ἀπειλὲς τῶν τυράννων. 

 

    Χωρὶς τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡ Ἐκκλησία θὰ εἶχε καταλυθεῖ ἀπὸ τοὺς διῶκτες της ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὶς αἱρέσεις ποὺ σὲ κάθε ἐποχὴ προσπαθοῦν νὰ πλανήσουν τὰ μέλη της. 

 

    Χωρὶς τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας δὲν θὰ μποροῦσαν μὲ ὁμοφωνία νὰ ὀρθοτομήσουν τὴν Ἀλήθεια, μέσα ἀπὸ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους. 

 

    Ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀποτελεῖ τὸ κριτήριο τῆς Ἀληθείας καὶ τῆς γνησιότητας, καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ δεύτερο σημαντικὸ μήνυμα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς. Οἱ Φαρισαῖοι ἀρνοῦνται τὸν Ἰησοῦ, καὶ προτάσσουν ὡς σημεῖο αὐθεντικότητας τῆς γνώμης τοὺς ὅτι οὔτε αὐτοὶ οὔτε οἱ ἄρχοντες πιστεύουν στὸν Χριστό, ἀλλὰ ὁ ὄχλος ποὺ δὲν γνωρίζει τὸ νόμο. 

 

    Αὐτὸ τὸ ἐπιχείρημα τὸ ἀκοῦμε ἀκόμα καὶ σήμερα, ὅταν κάποιοι θέλουν νὰ ἀμφισβητήσουν τὶς ἀλήθειες τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς πίστεώς μας. Μᾶς λένε ὅτι ἐφόσον ἔτσι πράττουν οἱ ἐπιφανεῖς καὶ οἱ γραμματιζούμενοι, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ὀφείλουμε κι ἐμεῖς νὰ κινούμαστε. 

 

    Γιὰ τὴν Ἐκκλησία ὅμως δὲν ἀποτελεῖ κριτήριο ἡ γνώμη τῶν πολλῶν, οὔτε τῶν ἐπιφανῶν, ἀκόμα καὶ ἂν πρόκειται γιὰ τοὺς ἴδιους τοὺς ποιμένες της, ἀλλὰ ὁ φωτισμὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Στὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας, γιὰ παράδειγμα, ἀκόμα καὶ ἐπίσκοποι καὶ πατριάρχες εἶχαν πλανηθεῖ καὶ ἔγιναν πολέμιοι τῆς εἰκόνας τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων. 

 

    Ὅταν ὅμως συγκλήθηκε Σύνοδος σύμφωνα μὲ τὴν τάξη καὶ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, τότε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἦταν ἐκεῖνο ποὺ κατεύθυνε τὴ σκέψη τῶν ἐπισκόπων καὶ τῶν μοναχῶν σὲ ὁμοφωνία καὶ ἔτσι ἔχουμε τὴν Ἕβδομη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ἡ ὁποία καὶ ἀποκατέστησε τὴν ἀληθινὴ πίστη καὶ τὴν προσκύνηση τῶν ἱερῶν εἰκόνων. 

 

    Ἂς εὐχηθοῦμε ἑπομένως καὶ ἂς προσευχηθοῦμε, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς νὰ προσφέρει πλούσια τὴ χάρη καὶ τὸ φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὴ ζωή μας, ὥστε νὰ μᾶς φωτίζει καὶ νὰ μᾶς καθοδηγεῖ μέσα στὴν πολυφωνία καὶ τὴ σύγχυση ποὺ ἐπικρατεῖ στὸν κόσμο μας, ὥστε νὰ μᾶς δείχνει πάντοτε τὴν Ἀλήθεια καὶ νὰ μᾶς προφυλάσσει ἀπὸ τὶς πλάνες καὶ ἀπὸ τὶς παγίδες τοῦ ἐχθροῦ. 

 

Πηγή: www.askitikon.eu