Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

 

 

    Κατὰ τὴ σημερινὴ Κυριακὴ ἔχει ὁρίσει ἡ Ἐκκλησία μας νὰ ἑορτάζουμε καὶ νὰ τιμοῦμε τὴν μνήμη τῶν ἁγίων 318 Πατέρων τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ συνῆλθε στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας τὸ 325 μ.χ., καταδίκασε τὴν αἵρεση τοῦ Ἀρειανισμοῦ καὶ θέσπισε τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, κοινὸ γιὰ ὅλους τοὺς χριστιανούς, τὸ ὁποῖο περιέχει συνοπτικὰ τὰ κύρια σημεῖα τῆς ὀρθῆς Πίστεως. 

 

    Ὁ σημερινὸς ἑορτασμός, μιὰ Κυριακὴ πρὶν τὴν Πεντηκοστή, θεσπίστηκε γιὰ νὰ τονιστεῖ ἡ θεότητα τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ μεγάη σημασία αὐτῆς τῆς ἀλήθειας γιὰ ὁλόκληρη τὴν Ἐκκλησία. 

 

    Ὁ Ἄρειος μὲ τὴ διδασκαλία του ἀρνοῦνταν οὐσιαστικὰ τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, καὶ αὐτὸ ἀκριβῶς πολέμησαν οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου: κατέδειξαν καὶ ὑπερασπίστηκαν τὴν ὀρθὴ πίστη, ὅπως προκύπτει μέσα ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ ποὺ διαβάζουμε στὰ Εὐαγγέλια, ὅτι δηλαδὴ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ σαρκωθεὶς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔπαθε καὶ Ἀναστήθηκε γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου. 

 

    Γι αὐτὸ καὶ στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως ὁμολογοῦμε μὲ ἔμφαση ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι "φῶς ἐκ φωτός, θεὸς ἀληθινὸς ἐκ θεοῦ ἀληθινοῦ", ὅτι δὲν εἶναι κτίσμα, καὶ ὅτι ὑπῆρχε πάντα μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα. 

 

    Ὁμολογοῦμε ἐπίσης ὅτι ὁ θεάνθρωπος Χριστὸς ἔπαθε καὶ ἐτάφη καὶ ἀναστήθηκε τὴν τρίτη μέρα, καὶ ανελἠφθη στοὺς οὐρανοὺς καὶ θὰ ἔλθει, τέλος, κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Δευτέρας παρουσίας Του, νὰ κρίνει τους ζῶντες καὶ τοὺς νεκρούς. 

 

    Παράλληλα μὲ τὴν ὀρθὴ πίστη, οἱ Ἅγιοι Πατέρες διαφύλαξαν καὶ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, μιᾶς ποὺ ἡ κάθε αἵρεση γίνεται ἀφορμὴ γιὰ τὴ διάσπαση τῶν πιστῶν, γιὰ τὴν καταρράκωση τοῦ ἴδιου τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία. 

 

    Καὶ προϋπόθεση γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν πιστῶν ἀποτελεῖ ἡ ἑνότητα στὴν πίστη καὶ ἡ ἐπενέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως θὰ δοῦμε καὶ θὰ ζήσουμε τὴν ἐρχόμενη Κυριακή. 

 

    Ὅλες αὐτὲς οἱ ἀλήθειες, καὶ κυρίως ὅ,τι ἀφορᾶ στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, περιέχονται στὴν Προσευχὴ τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Θεὸ Πατέρα, τὸ βράδι τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, τὴν ὁποία, ὅπως μᾶς τὴν παρέδωσε ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, διαβάσαμε σήμερα κατὰ τὴ Θεία Λειτουργία. 

 

    "Πάτερ", προσεύχεται, "δόξασε τὸν Υἱό σου", ἐννοῶντας τὴν τριήμερο Ἀνάστασή Του, "γιὰ νὰ σὲ δοξάσει κι ἐκεῖνος καὶ νὰ δώσει ζωὴ αἰώνιο σὲ κάθε ἄνθρωπο"... "Γιατί αὐτὴ εἶναι ἡ αἰώνιος ζωή", συνεχίζει, "τὸ νὰ γνωρίζουν οἱ ἄνθρωποι ἐσένα, τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό, καὶ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ποὺ ἐσὺ ἀπέστειλες στὸν κόσμο".... "καὶ τώρα δόξασέ με, με τὴν δόξα ποὺ εἶχα μαζί σου, πρὶν ἀκόμα τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου. 

 

    Φανέρωσα τὸ ὄνομά σου στοὺς ἀνθρώπους ... καὶ γνώρισαν ὅτι ἀληθινὰ εἶμαι Υἱός σου καὶ πίστεψαν ὅτι ἐσὺ μὲ ἀπέστειλες". 

 

    Γι αὐτὸ καὶ παρακαλεῖ τὸν Θεὸ Πατέρα νὰ διαφυλάξει ἑνωμένους τοὺς μαθητές Του, καὶ κατ’ ἐπέκταση ὅλους ὅσους πίστεψαν σὲ Αὐτόν: "δὲν ζητάω γιὰ τὸν κόσμο, ἀλλὰ γιὰ αὐτοὺς ποὺ μοῦ ἔδωσες... Πάτερ ἅγιε, διαφύλαξε αὐτοὺς μὲ τὴ δύναμη τοῦ ὀνόματός σου, τὸ ὁποῖο μοῦ ἔδωσες, ὥστε νὰ εἶναι ἕνα, ὅπως κι ἐμεῖς εἴμαστε ἕνα". 

 

    Τὸ ζήτημα τῆς ἑνότητας μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἀπὸ τὰ πλέον δύσκολα, ἂν ἀναλογιστοῦμε τὴν παγκόσμια, ἀλλὰ καὶ τὴν προσωπική του ὁ καθένας μας ἱστορία. 

 

    Ἰδιαίτερα μάλιστα στὶς μέρες μας, ὅπου ἡ σύγχρονη βαβυλωνία της ἀτομοκεντρικότητας ἀπὸ τὴ μιὰ καὶ τῆς "πολυ-πολιτισμικότητας" ἀπὸ τὴν ἄλλη, σφυροκοποῦν τὰ θεμένια τῆς κοινωνίας, διαβρώνοντας ἀντίστοιχα κάθε εὐαισθησία πρὸς τὸν πλησίον καὶ κάθε δυνατότητα συμφωνίας στὸ πολιτισμικὸ καὶ πνευματικὸ πεδίο. 

 

    Τὸ ὅτι ἡ ἑνότητα προϋποθέτει τὴν ταύτιση στὰ θέματα τῆς πίστεως, τὸ ἐκφράζει ἡ Ἐκκλησία μας σὲ κάθε Θεία Λειτουργία,όταν λίγο πρὶν κοινωνήσουμε μας καλεῖ νὰ ζητήσουμε ἀπὸ τὸν Χριστὸ "τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τὴν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος" καὶ νὰ ἐμπιστευτοῦμε σὲ Αὐτὸν "ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν". 

 

    Αὐτὴ τὴν ἐμπιστοσύνη πρὸς τὸν Θεό, τὴν ὁμόνοια ὡς πρὸς τὴν πίστη καὶ τὴν ἑνότητα ἐν Χριστῷ μᾶς διδάσκουν σήμερα τόσο ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ὅσο καὶ οἱ ἅγιοι Πατέρες ποὺ ἑορτάζουμε. 

 

    Καὶ γιὰ νὰ γίνει πράξη ἡ ἑνότητα στὴ ζωή μας, σύμφωνα μὲ τὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ, ὀφείλουμε νὰ γνωρίσουμε τὶς ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας, νὰ μελετᾶμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, καὶ νὰ προσευχόμαστε στὸν Θεὸ νὰ μᾶς σκεπάζει μὲ τὴν φωτιστικὴ καὶ ἁγιαστικὴ καὶ ἑνοποιὸ δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 

 

Πηγή; askitikon.eu